Ikusmen artifizialeko sistemetan irudikapen artifizialak erabiltzeko eta erakusteko ikerketa teknologikoa

Manufaktura-industria eraldaketa betean dago, digitalizazioa eta gailuen eta makinen interkonexioa bultzatzen duten teknologia berriei esker. Arazoei aurrea hartzeko, prozesuak optimizatzeko eta kostuak murrizteko gai diren tresna horiek hartzeak Lantegi Adimendunak deritzona eragiten du. Ingurune horietan, sentsorika, simulazioa eta modelizazio aurreratua makinen eta ekoizpen prozesuen datu fluxu jarraituarekin batera daude, denbora errealean monitorizazio zehatza egiteko eta sistemaren eraginkortasuna eta produktibitatea hobetzeko. Testuinguru horretan, ikuspegi artifiziala funtsezko zutabe gisa finkatu da eraldaketa industrialean, sektorearen hazkunde esanguratsua bultzatuz. Gero eta enpresa gehiagok erabiltzen dute teknologia hori beren ekoizpen prozesuak optimizatzeko eta erronka espezifikoak ebazteko. Joera horren isla gisa, ikusmen artifizialeko merkatu globalak 12,88 mila milioi dolarreko balioa lortu zuen 2024an, eta 2029ra arte urteko % 8,32ko tasan haziko dela kalkulatzen da, Europak diru sarrera guztien heren bat gutxi gorabehera hartuta.
Industrian neurketa sistemei aplikatutako ikusmen artifizialaren jarduera eremu nagusien artean, Neurketa Aplikazio (AM) hauek nabarmentzen dira:
AM1. Objektuen neurketa zehatza – Metrologia geometrikoa: Fabrikazio-prozesuetan perdoi kritikoak egiaztatzeko beharrezkoak diren dimentsio-neurketak (3Dko forma eta dimentsioak) lortzea.
AM2. Objektuek ikuspen sistema batekiko duten posizioa neurtzea – Kokapena: Objektuen posizioa eta orientazioa zehaztea (6D), sistema automatizatuekiko interakzio zuzena bermatzeko.
AM3. Objektuen neurketa zehatza – Xehetasun finen ikuskapena eta detekzioa: Ezaugarri espezifikoen identifikazioa eta ebaluazioa, hala nola fabrikazio akatsak edo gainazaleko xehetasunak (2D), kalitatea ikuskatzeko prozesuak hobetzeko.

Gaur egun, ikusmen artifizialeko soluzioen inplementazioak heuristikoetan eta proba eta akatsean oinarritzen jarraitzen du, diseinu erabakiak baliozkotzen dituzten simulagailuen faltagatik. Sistema baten konfigurazio optimoak sentsoreak aukeratzea ez ezik, perdoiak, kostuak eta zehaztasuna definitzea ere eskatzen du. Aldez aurretik azterketa sakonik egin gabe, proposamen tekniko-ekonomikoak eta benetako ezarpena desberdinak izan daitezke, doikuntzak eta gainkostuak sortuz. Gainera, simulazio tresnarik ez egoteak zaildu egiten du soluzio bideraezinak optimizatzea eta goiz detektatzea, beharrezkoak ez diren inbertsioak saihestuz.